Kuroshitsuji (jap.黒執事) manga, autorstwa Yany Tobolo, znana również pod tytułem ‘Black Butler’. Jej premiera odbyła się 16 września 2006r., a w październiku dwa lata później powstało na jej podstawie  anime, którego końcówka odbiega jednak od historii toczącej się w mandze (choć zostało to zaakceptowane przez autorkę). Liczy ono 24 odcinki. W tym miejscu MUSZĘ wspomnieć o CUDOWNYM openingu, którym, jak się zapewne domyślacie, jest nim piosenka SIDa – Monochrome no Kiss (モノクロのキス Monokuro No Kisu) . Również drugi ending– Lacrimosa (Kalafina) – wart jest uwagi.
Oprócz znakomitej muzyki, w anime możemy podziwiać ciekawą (moim zdaniem świetną) kreskę, barwne postacie, z których każda jest jedyna i niepowtarzalna i wiele ciekawych pomysłów dotyczących świata, w którym rozgrywa się akcja.
Skoro o akcji mowa.
Toczy się ona w Anglii w 1888roku. Główny bohater, Ciel Phantomhive jest głową znanego rodu Phantomhive, nazywanych często „psami królowej”, przez wzgląd na ich oddaną służbę koronie, i zarazem właścicielem znakomicie prosperującej firmy zabawkarskiej. Mieszka on we wspaniałej rezydencji, jest niezmiernie bogaty… A przy tym jest jedenastoletnim, zgorzkniałym (tak, w jego wieku…) chłopcem, który myśli tylko o zemście.
Warto również wspomnieć o służących. Otóż, w całej, wielkiej rezydencji jest ich pięcioro. Każdy z niech jest wyjątkowy i ma swoją, niepowtarzalną historię. Jednak nie wyjawię Wam ich sekretów^^ Musicie same obejrzeć anime^^
Mamy niezbyt utalentowanego kucharza, z  tendencją do podpalania kuchni. Nazywa się on Bard. Następnie ogrodnik – młody Finni – który posiada nienaturalną siłę. Pokojówka, Meirin, nosi ogromne, wiecznie popękane okulary, przez które zresztą kiepsko widzi, i regularnie niszczy wszystko wokół. Pan Tanaka jest, moim zdaniem, najfajniejszą postacią^^. Jest lokajem. W przeciwieństwie do pozostałej trójki, dobrze wykonuje swoje obowiązki. Jednak najczęściej widzimy go w formie SD (jak kto woli chibi), pijącego zieloną herbatę i powtarzającego „hohoho”.
Piątym, a zarazem ostatnim służącym, jest niezwykle przystojny kamerdyner (nie. NIE LOKAJ, choć tak, błędnie, został przetłumaczony przez fanów^^”) – Sebastian. Zawsze towarzyszy Cielowi, pomaga mu właściwie we wszystkim. Z jego ust często można usłyszeć zwrot „Yes, my Lord”.  Jego ulubionym powiedzonkiem jest "Akuma da, shitsuji desu kara" co znaczy "Jestem tylko lokajem", ale wystarczy lekko zmienić wymowę, a otrzymujemy "Akuma de shitsuji desu", co oznacza "Jestem demonem i lokajem". W polskim tłumaczeniu fanowskim, zwrot ten zawsze tłumaczony jest jako „Jestem piekielnie dobrym lokajem”, gdyż, niestety, nie sposób w naszym języku inaczej oddać tej gry słów.
    Pragnę podkreślić, że ta historia nie nadaje się dla osób bardzo religijnych. W świecie, w którym toczy się akcja, spotykamy demony, które widz uważa za tą „pozytywną stronę”, anioły, które chcą zniszczyć świat, oraz shinigami. Może to razić osoby, które są bardzo ZA nauką kościoła katolickiego.
Odczuwam jeszcze potrzebę dodania, iż w anime możemy usłyszeć głos Romi Paku (Edward Elric – „Full Metal Alchemist”, Nana Osaki – „NANA”) – podkłada ona głos Madame Red .
    Osobiście uważam, że zarówno anime jak i manga warte są polecenia (mimo, że wbrew moim początkowym przypuszczeniom, nie jest to ani yaoi ani nawet shonen-ai^^”).